yine bir akşamüstü
kim bilir kaç yalnızın
yangınıdır yansıyan güne
ve kim söyleyebilir ki
güneşin mutlu gittiğini
kara yağız gecenin koynuna
kızılı bile ürperiyorken denizin
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
