Avşada Bir Akşamüstü

yine bir akşamüstü
kim bilir kaç yalnızın
yangınıdır yansıyan güne
ve kim söyleyebilir ki
güneşin mutlu gittiğini
kara yağız gecenin koynuna
kızılı bile ürperiyorken denizin

her şey
herkes ne kadar da uzak kendine

araladım dudaklarımı
serbest kıldım tüm sözcükleri
ki ortak olsun kelimeler
cümleler kurulsun yalnızlıklara
ve unutulan sevdaların nefesi çalsın
unutan sevgililerin günahkar kapısını

eğer cesareti açarsa kapıyı
çevirirse yüzünü terk edilmişliklere
sorsalar onlara
nereye- hangi aczin içine gizlediniz
tüm mahcup sözlerinizi ki
bunca hırpalandı canlar
iç çekişlerden hasar gördü
bir merhabayı çok görülen yüzler
onlarca gülüşler boğuldu gözyaşlarında

diyebilsek bunları
acaba olgun bir nedamet çıkar mı
ham dudaklarından.
yoksa yine mahkum mu olur
suskun işkencelere bekleyişler

ahh
yaşanılası değildi belki bir çok aşk
ama öldürmeye de değer miydi acaba

bir akşam üstü kızıllığı
içine çekiyorken yalnızlıkları
en derin iç çekişlerin
sığlığında yudumlamak anları

anladım
bu günde bağlayacağız başını
al yazmasıyla günün
ve gelin edeceğiz gecenin koynuna
ki doğabilsin umut bebekleri
hayatımızın kollarına...

Avşa günlüğüm