Avrupa Şiiri - Mehmet Ramadan

Dondurucu, soğuk, bembeyaz kış sabahında
Bastım bağrıma sıcacık, beklenen haberi
Coşan deli duyguların bahar ferahında
Unuttum Arzu'yu, terkettim dertli Kamber'i

Olurdu olmazdı münakaşası ederken
Daraldı göğüsüm, sıkıldı kalbim.. yolculuk...
Ulaşdım hedefe beklenenden daha erken
Bura yabancı, ama burası da sopsoğuk

Her yeni gün, dünü, her sevda kalbi öldürdü
Sevmeyi, özlemeyi ve gülmeyi unuttum
Güldüysem, sevinç değil keder beni güldürdü
İsli paslı odalarda ömrümü kuruttum

Sokaklar boyu bal-şerbet, allı pullu çirkev
Şeytan 'gel' diyor doyumsuz nefsin eşliğinde
Neyine ki senin, hayalindeki mutlu ev
Öldür ümitleri, cebinin son beş'liğinde

Örümceğin ağına düşmüş bir sinek gibi
Çırpındım, çırpındıkça sıktı beni her teli
Düştüğüm bu kara kuyu cehennemin dibi
Ne akıllısı akıllı, ne delisi deli

Ne yağan yağmur, ne yakan güneş, ne de çiçek
Kokmuyor annemin ellerinde ekmek gibi
Hep aynı uğultu beynimde, geçti geçecek
Var mı benzeri.. anne hasreti çekmek gibi

Kuru gözpınarlarımda ne hasretler boğdum
Durdu, hicran gemisinde motor, kalp atışım
Binbir kere öldüysem de hep yeniden doğdum
Çekmeye vefalısın, ahdın var kurtlu başım

Söylenecek bir çift sözüm kaldı daha sana
Ömür verdiğin değer, bir avuç kuru arpa
Sor kırık kaşığın halini delik kazana
Al aç gözlü, kuduz köpek, burası Avrupa