Avradını Şiiri - Ali Uzun

Barut kokar Anadolu,
Kok turanın avradını.
Sinsi planlarla dolu,
Yıktır anın avradını.

Avradını, anasını,
Kızı, kısrak, danasını,
Ocağını, hanesini,
Topyekun sülalesini.

Barbar vicdanı bitiği,
Aklı nefsine yitiği,
Kardeş, kardeşe tetiği,
Çektirenin avradını.

Fakir pişman işçi pişman,
Yiyen içen olur şişman,
Bizi, bize etti düşman,
Ettirenin avradını.

A. B. D.’ye teslim vatan,
Bulandırır bize çatan,
Çalıp çırpıp kanım satan,
Sattıranın avradını.

Sürülerin çobanı kurt,
Yüreğimde çoğalır dert,
Kemeri sıktır dı çok sert,
Sıktır anın avradını.

Kölesi olmuşuz elin,
Talandır emekçi malın,
Kök sökeriz ayak yalın,
Sök türenin avradını.

Fakir halk teslim ite’mi?
Başımızda al Jitem’i,
Soyum sopumu atamı,
Bıktır anın avradını.

Vekil imin bana kastı,
Görmüyor ki kimin postu,
Adıma da terör üstü,
Taktıranın avradını.

Sırtımda asalak bitler,
Yurdumu bitirdi itler,
At, yalan, yanlış nutuklar,
Yuttur anın avradını.

Mafya yemiş memleketi
Koyun sanıyor milleti,
Başımızda bu illeti,
Çöktürenin avradını.

İnmişler bütçe dibine,
Uymuşlar kılıf, kabına
Bir kaç kişinin cebine,
Aktaranın avradını.

Hele bakın şişmanıma,
Gizli tilki işmar ıma,
Öz davamı düşmanıma
Baktıranın avradını.

Yatma artık uyan uyan,
Yönetendir çalıp soyan,
Bizi ateşlere koyan,
Yaktıranın avradını

Ali Uzun yana yana,
Sanıyorlar bir divana,
Bir o yana bir bu yana,
Kaktır anın avradını.