Avokado Ağacı Şiiri - Mehmet Karaca 2

İnsan yüzü görmek istemediğimden,
Saptım yolumdan,
Avokado ağacının yere kadar uzanan dallarının arasına girdim.
Köküne yasladım sırtımı.

Konfor alanım yalnızlık,
Çocuğun teki yürüdü gitti önümdeki yoldan.
Ben baktım da o göremedi.
Birisiyle göz göze gelsem, iki konuşuversem.
Ağlayacak kadar hüzünlüyüm bu gün.

Dün gece getirdi postacı güvercin
Nazlı yarin haberini.
Kendime bile söyleyemezken.
Haykırıyorum şimdi.
Ayrıldı.

Yaktı beni gözlerin, sözlerin.

Yıllarca bastıramadığım,
Son zamanlar da söndürdüğüm.
Yüreğim yanıyor tekrar şimdi.
Yandım ben,
Yanmasın kimse.