Avni Hanok Şiirleri - Şair Avni Hanok

Şu kara gözlü koyunun
kara kuzusunun gözü çok açık.
Hem anasını emiyor,
Hem teyzesini...

"O mallar (para) sadece zenginlerinizin elinde dolaşan bir şey olmasın." Haşir -7

Vur tabana
Ver tavana...

Titret tabanı

Kanepem bordo
Halılar kahve
Duvarlar beyaz
Dışarısı ayaz.

Sokakta lamba yanıyor

Ağlamak geliyor içimden
Şöyle sebepsiz
Hıçkıra hıçkıra
Elli yıllık özlemle
Ağlamak
Bütün ümmet adına

Bir insan var ki sonsuz metre ileride
Biri de var ki bir o kadar geride.

Çıkmışken Rasûl-i Hüda a'lâ -yı illiyîne
Ebucehiller hâlâ mı hâlâ esfelde.

Ben bir yavru kuşum
Kanatlarım açılmıyor anne,
Atıldım mavi boşluğa
Sensiz uçulmuyor anne.

Gözlerim kamaşıyor

Aynaya baktım, başım keldi
Aklım o anda başıma geldi
Kollarım iki yanıma açılıp kaldı
Şaşkınlığıma ayna dahi güldü.

Zamanın tarağıyla taranmış saçım

Az kaldı
Neye?
Her güzel şeye.
Az kaldı,
Kış geçti,
Bir bahar, bir de yaz kaldı.

Barla Dağı buram buram
Hasret kokar benim yaram
Nerde yatar bilmiyorum
Gösterin Üstad 'a varam.

Barla Dağı sessiz sakin

Kartal'ım kırılmış iki kanatla
Yükseldi göğe büyük bir inatla.
Seyretti, ardında kırk bin atla
Düşmana dalan Alp bir Aslan'ı...

Süzüldü Anadolu'ya , batıya