Avni Canlı Şiirleri - Şair Avni Canlı

Başındayım ıssız bir sokağın,
Sesin kulağımda karanlık bir yığın.
Sokak lambaları bile küsmüş gidişine,yanmıyorlar artık;
Sana çıkmaz caddelerim,karanlık
Yaban kalmış gülüşüne, bu gözler ne yazık

Nasıl bir kavga ki bu yok bir galibi,
Derin bir çukur gönülde,görünmez dibi.
Tutunmak,yardan sarkıtılan,kıldan ipe
Seni sevmek güneşi okşamak kadar zor.

Kafi sonsuz sevmeye bir anlık tesirin,

Söyleyin yağmura, yağmasın delice
Islatmasın saçlarını,dolmasın avuçlarına damlaları
Eğer sırılsıklam olacaksa aşktan olmalı
Söyleyin havaya, dolmasın ciğerlerine
Her nefesi aşk onun, aşk dolsun hücrelerine
Söyleyin aynalara ,aksetmesin dünyaya

Güneş küser semaya ve Kasvetle karışmış bir rutubetin keskin kokusu Hasretle barışmış solmuş bir betin Gözlerinle yarışan koyu bir elaya karşı koyuşu Çöl kesilen bir kursağın, Bir nefes ötesindeki deryaya rağmen susuşu Sabrın doruk noktasında, Her yadın içinde bir sen oluşu Yasınla baharında tükenen bir ömrümü Sonu olmayan bu sevda sömürünü Çatışından anlaşılan kaşını Sürün dercesine bakışını Zehredercesine yazımı kışımı Seller misali yüreğe akışını En hain endamını takışını Yeller gibi yaprak kuruntularını asfalttan savuruşunu Unutur mu bu gözler Unutur mu bir şair, Şiirini kendine mezar eden bir kadını, Asla, hatrından çıkarmaya tenezzül bile etmez Binlerce lisan, lügat bilsem seni anlatmaya, dilim yetmez

Sus, kıpırdamasın dudakların sakın!
Ta ki dilinden dökülen her söz
Sebebidir saç tellerimdeki akın
Sürün en güzel kokuların
En değerli cevherlerini takın
Takati kalmadı gönül ordularımın

Terk edip gidişine gözlerimi yummuşum,
Böyle rüsva olmayı bahtım sanmışım.
Ağlamış senelerce gülmeyi unutmuşum
Zalim senin kalbini tahtım sanmışım.

Mucidi yar olan bir ızdırap ki; muamma!