Avlu, Bahçe, Cemre Şiiri - Ali Rıza Kars

Avlu

Bu günlerde daha çok azalıyorum kendimde
azalmalar ustası oluyorum gitgide
düşlerimde dans eden bir kerpeten
bedenimde mengene
her gün bir dal kırılıyor, avlulaşıyor içimdeki bahçe

Açıldığı ellerce kapanıyor kapım
her yer ıssız, sessizliğe çivileniyor zaman
aylar kendine geçiyor
arayanı soranı yok günlerin
bazen şaşkın bir telefon nasılsa giriyor geceme

Bahçe

Çoğula dönüşebilen bir yalnızlıkmışım
gelişin kanıtlıyor bunu yastığıma
gördün mü nasıl dururmuş bir kanama
der gibi bakıyorum yara bandına
ve sen kanayan yerimden sarılıyorsun

Birden bir incir ağacı oluyorsun
sevişiyoruz gölgende, yaprakların sıcacık temmuz
incirin, eriyen tat ağzımda
havalanıp göğsüne konuyor uçurduğun güvercin
birlikte kanat çırpıyor kuşlarımız

Cemre

Uçuran balonla düşüyor cemre
durmadan rengini çoğaltıyor gök
terime toprak, selime vadisin
iki kanat iki göğsün
soludukça şişiyor cemreli balon