Avlu Şiiri - Sedat Şanver

XVIII

İsyan dağlıdır, susuş buralı.

Bırak hadım eğlendirsin sarayı. Cüce boyun büksün
bırak düştüğü yerde çürüsün rakkase
açılmasa ne olur ki şu çeyiz sandığı
görücü olmasa kapında ne eksilir güzellikten
ölüm, seni nasıl unutabilir, kimse
tek bir/ kimse/ bir kimse söz söyleyemezken sözüne
ah, sen nasıl da ağlardın bir kızıl çiçeğe yaslanıp içli içli
sen, söylerdin: usul sesle söylenen yalanlar inandırır
beş paraya bir cariye, üçe iyi bir oğlan çocuğu alınır
sen, söylerdin:
söz, kendini sevdikçe ürperme mevsimi başlar
dönektir söz, kendini sever: anlarsın, mevsim
hayır, mezar
orada/ bir tek/ mezarıma sahibim
sen söylerdin:

Zulüm, eskiden de şehirliydi/ isyan sonuna kadar dağlı…