Yellicenin eteğinde kuş vurduydum.
Çakala kaptırdım zorla vurduğum avımı.
Kışın soğunda epeyce yorulduydum.
Çakala kaptırdım zorla vurduğum avımı.
Yemessen avı yiyenler alıp yiyorlar.
Ahmaksın diye arkamdan gülüyorlar.
Sakladığım anahtarımı buluyorlar.
Çakala kaptırdım zorla vurduğum avımı.
Erken kalkıp ava gidişimemi yanayım.
Kelayenin yüzünde bir kaç kuş vurayım.
Akşam olsada kuş etli börekler yiyeyim.
Çakala kaptırdım zorla vurduğum avımı.
Sesi gelmezdi çakalın nerden bileyim.
Şimdi konu komşuya neler diyeyim.
Bunca emeklerimi boşamı sayayım
Çakala kaptırdım zorla vurduğum avımı.
Mesut,Cengiz geçmiş olsuna gelmişler.
Hikmet inen Veysel olan işe gülmüşler.
Çavuş dayım ile Yunus iyi oluk demişler.
Çakala kaptırdım zorla vurduğum avımı.
Çelik Ahmet yalnız yermiydin demekte.
Duyanlar iştahla perişan halime gülmekte
İçim sızlıyor giden ava gözüm dolmakta.
Çakala kaptırdım zorla vurduğum avımı.
Ramazan Özerli Mehmet'e ne desin
Bir kaç gün daha dağlara gidip gelsin.
Anahtarını doğru dürüst yere saklasın.
Çakal ne yapsın aç kalıp yemiş avını.
03.02.2017
Kayıt Tarihi : 3.5.2017 20:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Köylü Mehmet avladığı avları buz dolabına koyar. Canı istediğinde bunlardan börek yapar yer. Bir gün evine gelenler evin anahtarını bulup kapıyı açarlar bütün kuşları pişirip yerler. Bu olaya üzülen Mehmet beni arayarak üzüntüsünü dile getirir ve bunlara bir şeyler yaz der. Bunun üzerine bende bu şiiri yazdım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!