Avesta Şiiri - İrfan Sari 2

Avesta

sıra dağları aşarak
acı bir yorgunlukta
derinlemesine ve yırtılırcasına
sıkılmış yumruk öfkesi
inanmış
_________dağlara
sultan gönlü ile
çağlayan
yeşil bir efsaneydin sen
Avesta

işte böyle
başlardı sevdanın
yemini
gün ışığını şahit
ilan etmiş
güneş yanığını
söyletmiş lal dillere

sonu yok ced mirası bu
kavşağı-dönemeci yok
upuzun bir masalın
gözlere bıraktığı
mahmurluk
ve gönlü fet edilen
ülkenin bayrağına dokunan
renk kuşağı
yardan alınmış
gizli bir selamdır

yaradan hızı
buna kar etmez
kıvrılmış saçlarına
savaş atlılarının
kılıç kılıç tırmandığı
avucunda bir damla suyu
bin yıl saklayan
tuz serpilen yaraların
gül açışıdır
Avesta

gözlerinin yeşilinden
sektirilmiş
bir rüzgarın sesi uğuldasın
falcının göğüs cebinde
her dem hazır tuttuğu
yalan
ah
_______bir kez olsun
tutsun

irfan sari
Yüksekova
2006