Avere Şiiri - Recep Kara

Gecenin karanlığı üstüme çöküyor
Yalnızlık sessizliğini hâlâ koruyor
Yağmur damlaları toprağa vuruyor
Aklıma sen geliyorsun
Yüreğim duracak gibi oluyor.

Masamda eski bir resmin var
Aklımda çıkaramadığım ismin var
Sokaklar olmuş diz boyu kar
Odamda ölüm gibi bir soğuk var
Yüreğim senden sonra her an ölümü tadar.

Beni terk edip usulca gidişinle
Bahar uğramaz oldu bahçeme
Geceleri rüyamdasın gündüzleri hayalimde
Sen varsın baktığım her yerde
O güzel gülüşün o güzel gözlerinle.

Avare bir garip bıraktın arkanda
Artık istemem seni bana varsan da
Bir gün olurda gelirsen mezarıma
Şu sözleri okursun mezar taşımda
Burada yatan şimdi erdi vuslata

Şimdi anladım ki
Yalnızlık adını sensizlikten almış
Sensizlik ölümden daha betermiş
Ve aşk ne zaman kaybederse
Şairin kaleminden kan damlarmış.