Avcıydı Benim Babam Şiiri - Adem Uysal

Attığını vurur,
Vurduğunu düşürürdü, benim babam.
Usta avcıydı vesselam.
Keklik tavşan, ne çıkarsa bahtına,
Nişan alır ateş eder, koyardı torbasına.
Kar yağınca, onu kimse tutamaz,
Bağlasan evde durmaz,
Ben biraz dolaşayım der,
Hemen ava giderdi.
Avcıydı benim babam, hem de usta avcı,
Avcılık konusunda, çok iddialıydı.
Küçük yaşta başlamış, onun bu avcılık olayı,
Hobi olarak değil, zaruretten dolayı.
Avladığı avı satar,
Parasıyla harç görürmüş.
Babasını kaybedince, küçük yaşta yetim kalmış.
Gelir yok, gider çokmuş,
Yağ tuz, üst baş, hepsi ona bakarmış.
Buna rağmen kimseye,
Ağam paşam dememiş.
Onurluydu benim babam,
Usta avcıydı.