Avcılar sahilinde bir akşamüstü…
Ve rüzgâra isyankâr, koşan çocuklar.
Gördüm, bir kız çocuğu, az evvel düştü.
Sen gibi çılgın, deli… Esiyor rüzgâr!
“Yazık oldu! ” diyerek; ah, vah ederken.
Baktım, gülümsüyordu, küçük gözleri.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta