Bir gün ormanın birinde,
Oku avcının elinde,
Bir de ne görsün ürkek bir ceylan,
Vuruvermiş avcıyı oracıkta hemen...
Avcı her zaman avlayacak değil ya,
Ava giden avlanır derler ya,
Aynen onun gibi oluvermiş,
Avcı kanlar içinde yuvarlanıvermiş...
Ürkek ceylanın dudağı uçuklamış,
Avcıdan kaçarken sağ kaşı açılmış,
Dayanamamış ürkek ceylan,
Yaralı avcıya kıyamamış dönmüş hemen...
Almışlar avcıyı kenara,
Başlamışlar pansumana,
Ürkek ceylan avcının başında,
Katil mi olacak bu genç yaşta...
Derken avcı gelmiş kendine,
Sormuş hemen ürkek ceylanım nerde,
Ne olur bulun getirin bana,
Sevdiğimi diyemedim ben ona...
Bir daha kimsecikler görmemiş ürkek ceylanı,
Çıksanız baksanız görürsünüz yaralı avcıyı,
Her özlediğinde kanarmış yarası,
Gidip gelirmiş ormanlar arası...
Bir aşk hikayesi deyip geçmeyin,
Yaralı avcıyı hiç sormayın,
Bir ümitle bekler ürkek ceylanını,
İki ömür sevecek elbet nazlı ceylanını…
31 Mayıs 2009
01.00 İSTANBUL
Kayıt Tarihi : 18.2.2013 15:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!