Avcı Şiiri - Ahmet Hakan Yıldırım

Vaktiyle ;
Derelerden ırak avcı kentinde
kenelerin yurduna yakın bir yerde
Cilalı elmasa benzer gözlerle
bir adam yaşarmış , yaşamak denirse
Zifiri karanlık tırnakları
Ressamlara ilham olan kül saçları
Hiddetinden ağıtlar döker kaşları
Ne de safderun kokar telaşları
Bir de evi varmış kimine koca saray
kimisi için dibi nasır tutmuş mezar
Kendi için serüveninin son mabedi
Duvarına nakşetmiş ıssızca kederleri
Yalvarıyor gözleri kalmamış hiç takati
Kulak verin masalıma
bir ömrün süngüsünü taşır göğsünde
Ruha küfür döker ,
Meydan okur hakikate
Tohum eker yanık tarlalara sözlerinde
Sen biçare adam !
avcı mısın kene mi
yolcu musun sahip mi
derhe misin pala mı
Yaşar mısın ölü mü
ne de ağlar kapatmış gözlerinin önünü
Resmetsen bulutlara , görür müyüz dününü
Yoksa ıssız mı göçeceksin bilmez iken adını
Devanı kurtlar yemiş , kurtar bari derdini