Avcı Şiiri - Koçibey Murat Gümüş

Etrafı ince bir kılıç gibi
Düzgün, ritmik, kadim Ağaçlı
Yalnız bir yol...

Bir araba eski, boyasız ve yaşlı
Arkası dumanlı, horultulu ve aksi...
Amaçsız, gergin, dertli
Gidiyor..

Bir adam
Kirli, lekeli ve üzgün
Yürüyor...

Bir çiçek ince narin ve hevesli
Duyuyor, gülümsüyor, büyüyor
Bir yaprak daha açıyor...

Bir kedi kör doğuyor
El terazi meme emiyor
Minik patileri yeri yoğuruyor

Ve Bir ressam hepsini görüyor..

Dönüyor dünya dönüşüyor
Herşey bir diğerine yelteniyor
Çayırlar, şehirler, insanlar ve hayvanlar

Yağmur su olmaktan sıkılmış
Bulut buhar olmaktan ağır
Şehirler büyüyor dağlarına dağlarına
Çöpte bir kedi öğrenmiş kendi yemeyi
İlkbaharı bekliyor tomurcuk
Gövdenin içinde gizli

Bir insan
Ne zaman anlamış acı verebileceğini
İki cebinde iki eli
Birinde ilgi, birinde elvada sözleri..

Koca bir devran dönüyor yukarıda
Ezelden ebede daimi

Ressam hak veriyor boyaya ve diyor ki
Sen de haklısın kızmaya
Sıkılıp yok olmaya
Hakettiğin belirmek belki tuvalde ama
Anlamın ellerimde gizli..

Ressam imzasını atıyor