Avcı Şiiri - Erhan Nar

Issız gecenin, karanlığında,
Yürüyorum dağların arasında,
Kar beyaz kaplı etrafımda,
Kamaşıyor gözlerim, ay ışığında.

Tek ses duyuyorum, her adımda,
Karda yürüdüğümü, hatırlatan bana,
Kulaklarım dikiliyor, bir ulumaya,
Akan derenin oluyorum farkında.

Bilmiyorum yolum ne tarafa,
Dalıyorum suların şırıltısına,
Altımda bir deniz varmışçasına,
Tüm doğanın hakimi edasında.

Bulaşan, kan kırmızısı, ayaklarımda,
Bir sızı ki bilmiyorum vicdanımda,
Buluyorum kendimi bir yuvada,
Birlikte uyuyor, sarılmış yavrusuna,

Bakarken merakla etrafıma,
Dalıyorum oracıkta yavru ceylana,
Bütün hırçınlığı ile sanki doğa,
Haykırıyor durmadan, elimdeki silaha.

Bir serzeniş var ki bakışlarında,
Anne baba ve yavru ceylanda,
Dur diyorum içimdeki arslana,
Böylesine mutluluk, bozulmaz ki asla.