Avaz avaz sana susuyorum

kibrit çöpünden hektarlarca yanan sen dolu duygularımın ardından olur olmaz ağrıyor vücudumun sol yanı
avaz avaz sana susuyorum gırtlağımı parçalansa duymazsın diye korkuyorum
hissizleşiyor bedenim o an küllerinden yeniden doğarsın diye bekliyorum
hayatında bir cümle olamasamda ilgi eki olmayı bile kabul ediyorum
olmasada olur dersin ama cümlene yakıştırıp araya sıkıştırırsın diye bekliyorum
Zaten üç beş karalamadan ileri gidemedik hatta aynı cümlenin içinde yan yana olamadık diğer milyonlarca kelime gibi
odamın soğuk duvarı mırıldanırken yokluğunu
üzerimde ince bir pike ile hayal ediyorum kokunu, dokunuşu
sevdiğim şarkı radyoda denk gelircesine hastayım gülüşüne
papatyaların seviyorum yanı ve hiç olmayanım
senden bana kalan burun sızlatan yalnızlık

Den(b)iz Feneri