Avatarla Yaşamak Şiiri - Sümru Yılmaz

İnsanlar, verdiğim sürece beni gördü
Galiba en sıkı yumruğu kendime attım.
Biraz sevgi istediğimde görmezden geldiler
Halbuki istediğim parayla değildi
Tek bir kelimeydi.
SEVGİ.

Karşılıksızdı verdiklerim
Onlar için ödüldüm, nimettim.
Bilemediler.
Aslında öylesine biliyorlardı ki
Ama sözlüklerinde almak vardı
Vermek yoktu ki.

Aldığımız nefeslerin derinlerinde
Kurulan yaşam sofrasının çevresinde
Herkese yetecek kadar yer var.
Ne var ki her şeyin fazlası isteniyor.
Ya düşersem ne olur diyorum
Bize ne, sıkı dur deniliyor.
İşte ben de düşmüyorum.
Doğru varsaydıklarınızı size bırakıyor
Avatarla yaşıyorum.

Bıkmak, kenara çekilmek yok bu sahneden
Sonuna kadar oynayacağım.
Biraz yürek varsa zat-ı âlinizde
Korkun, sabırla beslenen benden.
Hayatınıza girdim oynuyorum.
Ölmek var dönmek yok diyorum
Sonuna kadar da oynayacağım.