Avaşîn Şiiri - Hüznü Sevgi

Avaşîn...
Mavi su,
Mavi derinlik...
Derinliğin gamzelerinde yamalı sessizlik...

Avaşîn;
Ürkek, giz bakışlı kadın...
Kursakta düşler yalın,
Aşkı yazandır o alın...

Perçemlerinin karalığında,
mavi geceye akar gözlerin...
Aşkın girdabında yankılanır sözlerin,
Koca bir sahra olur yüreğinle emzirdiğin sevgin...

Avaşîn...
Mavi kadın...
Mavi bir elbise gibidir umudun,
Üzerine aşkı kat kat soluduğun...
Kara sevdaya vurgun...

Avaşîn...
Bırak kendini o deli coşan pınarlara, kumrulara ve rüzgâra...
Rüzgâr kaldırsın yüreğindeki arsız tozları...
Omuzlarına düşsün kumrular,
Mezopotamya ikliminde;
derince, sessizce...
Sıvazlansın o çatal sırtın,
Aşkın sahiciliğinde...

Avaşîn...
Aşk bir sabıkadır yürekte...
Acısıdır;
yürek titremesi,
göz tütmesi,
burun sızlaması...
Baş tacı edilir cefası...

Maviye, mavi sulara çalsın aşk...
Bırak gözlerince...
Nefesince aksın...
Sen yaşamaksın, deli mavisin,
Sen Avaşîn'sin;
Uçurumun kenarındaki mavi bir denizsin...

Hüzn-ü Sevgi