Avarelik edeyim dedim bugün

Avarelik edeyim dedim bugün.
Ellerim cebimde,
Sokakları arşınlamaya başladım.
Bir çocuk gördüm sokakta
Ağlıyordu.
Ben ona baktım,o bana baktı,
Yine ağladı.
Nedenini sormadım.
Otobüs geçiyordu,
Eee ben de duraktaydım;
Elimi kaldırdım,durmadı,
Ben de aldırmadım.
Avarelik ya işte;
Elektrik direği dikilmiş önüme,
Toslaştık birlikte.
Canım yandı ama,
Ağlamadım.
Direk ağladıysa da,
Ben duymadım.
Avarelik dedik ya;
Ayağımın dibinde bir tekerlek,
Zaaart, bir korna sesi,
'Kör müsün be kardeşim? '
Dedi birisi
Hayret,irkilmedim.
Bir ara kalabalıklaştı
Yürüdüğüm sokak.
Kimi sağımdan vurdu geçti,
Kimi solumdan
Yine de sinirlenmedim.
Hava da güneşli hani,
Kuşlar bile uçuyor gökyüzünde.
Tam o sırada kuşun biri,
'Hay senin üstüne! '
Der gibi
Tepeme sıçtı
Gülüp geçtim.
Demek ki,
Averelikle de geçiyormuş zaman.
Oluvermiş bile akşam.
Gidip bir yere kafa mı çeksem,
Yoksa evde mi demlemsem?
Diye düşünürken;
Bir de baktım evdeyim.
İçeriye girdim.
Tepemdeki kuş bokunu farkettim
Temizlemeye çalıştım,
Kurumuş.
Zar zor hallettim
Derken bir de baktım,
Alnımda mor bir yumurta.
Sonra ağlayan çocuk geldi aklıma.
Sonra da geçip giden otobüs,
Sağımdan solumdan çarpanlar,
Korna sesi,
Elektrik direği...
Hepsi üstüme üstüme geldi,
Ben de hepsine birden küfrettim.
Doldurup bir bardak,
Avareliğin şerefine içtim.