AVARE KALDlM Şiiri - Binali Kılıç

Zaman mı er geçti ben mi geç geldim
İlimde irfanda avare kaldım
Ömür tez tükendi gaflete daldım
Bu ahir zamanda avare kaldım

Kendi kaderime olmuşken razı
Bilmiyordum ne cilveyi ne nazı
Aşıksın dediler verdiler sazı
Yol alan kervanda avare kaldım

O dilberin ayağının türabı
Verseler nuş etsem aşkın şarabı
Bir anda şad oldu gönlüm harabı
Gülemedim canda avare kaldım

Bekledim yolları gelmez postacı
Uzaklarda kaldı derdim ilacı
Bana bu hasretlik zehirden acı
Durmadım divanda avare kaldım

Bir vefa aradım dostta kardeşte
Dondum fırtınada, yandım güneşte
Veysel Karani'yi yakan ateşte
Yazılan fermanda avare kaldım

Kanayan yaramın üstünü açtım
Acımaz hayatın zehrini içtim
Davud'u, İsa'yı Musa'yı geçtim
Resul-i zişanda avare kaldım

Binali, Sabredip gam güdemedim
Dostun kapısına ben gidemedim
Gafletten uyanıp hıfz edemedim
Hazreti kuranda avare kaldım