Avare Gönlüm Şiiri - Mehmet Erdoğan 3

Ben gönlümü verdim yare,
Yoksa gezerdim avare.

Bilmez idim sevgili ne,
Ermemiştim o envare.

Gerçek nedir bilmiyordum,
Yer neresi, ne sitare.

Koparırdım dertli dertli,
Sokaklarda her gün nare.

Uğradığım daim elem,
Uğrardım daim zarare .

Dünya boşa dönen bir yer,
Pusulasız bir seyyare.

Bir gün nurlar gördüm arzda,
Güneş inmiş sandım yere.

Koştum ona hayran kaldım,
Her bir duygum oldu hâre.

Anladım bu ışıktaymış,
Kurtuluşa bütün çare.

Evvelce ağlar dururdum,
Çekilerek bir kenare.

Şimdi meydana atıldım
Atıldım erdim envare.
.
Evet böyle vardı dostlar,
Bu gönül, kavuştu yâre.