Avare Bil Beni Şiiri - Hüseyin Said Kasa ...

Sana tiryaki bir ruh bu bedendeki
Her gündüz ile gece arası,
Sensizlikten ikisinin ortasında boğulu.
Uğruna dökülecek, bir dere gibi akacak
Yığınla kelimeler vardır sana
Zihin denen kara kutuda.
Nafile!
Boş boş, yığınla kağıt
Bir bana bakar
Bir kalemime
Boynu bükük.
Öyle bir büyüsün ki sen
Ne şafak bırakırsın insanda
Ne akşamüstü, ağız tadıyla.
Bir garip, bir hoş
Bir güzel, bir eşsiz cemâl ki sendeki
Bakınca ona, şefkati bir annenin kolları gibi,
Mahrumiyeti kılıç yarasından keskin.
Ben de ki lanet sevda da bi' hoyrat!
Bi' başka derin...
Delicesine bir gafletsin sanki asırlık bir şarap
Bendeki mağrurluktan noksan bir kalp,
Bir yudumuna alacaklıyam
Feleğin kapısına duan olmadan dayanmam!
Farz-ı misal sen beni avare bil şimdilerde
Ben bastığın yerlerin gölgesinde gezineyim
Belki bir sofra kurar keyfe keder
Sonra da görünmeden giderim.
Tek istediğim
Bir not bırakayım usulca cebine,
Haykırmış olayım ama ne tuttuysam içimde,
Sen farkında ol kelimelerimin, içine işlesin
Bilesin her biri sevda'n şarabında yıkanmış.
Okurken tat şarabından, vesilesi ben olayım.
Sonra avare bil beni yine ,sevdiğim
Bil ki usulca gideyim...