Avare Şiiri - İsmail Kocakaplan 2

AVARE
yıkanır sevdalar gözyaşlarımda bir gün
seherde eser kokun duyguları verirken
sevdalar jaleler secdeye kapanırken
kalbimin efendisi ol kıyamet yaklaşırken

kusacagım kinleri bir bahar havasında
seni arar dururken ayrılıgın yasında
pişmanlık mızrakları saplar her defasında
hasretimi yok eden bir avuç nurunla gel

anlatamam derdimi dostuma kardeşime
ruhsuz diyarlarda kalmışım bir başıma
zindanlar aglar bana vurulan kırbaçlara
işkence degil gülüm sensizlik pek yakıyor

kötülük girdabında yok olmaya giderken
bedenim göklerden düşüp parçalanırken
sesimi kendime bile duyuramazken
tut elimden ne olur yaşamım son bulurken