yalnızlık çökmüş bir kentin
ünsüz bir sakiniyim
herkes bilir ama
kimse tanımaz beni
her iş gelse de elimden
kullanılmış umutlar alıp
sıfır yarınlar satan
bir sokak satıcısıyım ben
kapı kapı dolaşır
karın tokluğuna çalışırım
dilencilikten göz altına alınmış
sokak kedilerinin
avukatlığını yapmak gibi
boş sayılan işlerim de var benim
arta kalan zamanlarımda
seni sevmek gibi
çok önemli ve ciddi
işlerle de uğraşırım
gün devrilirken
huysuz rüzgarların sarstığı
ağaçların dallarını
yuvasız kuşlar uyusun diye
tiremek benim görevim
bir yandan
yüz üstü bırakılmış
yorgun caddeleri
avuturum usul usul
öbür yandan
evlerin ışıkları kapanırken bir bir
yoldaşsız kalmasınlar diye
sokak lambalarına
tan yeri çatlayana dek
masallar anlatırım
mutlu çocuklar ülkesinin
bir bahar gününe
doğan sabahında
tüm yıl delinmiş yüreğimde
biriktirdiğim bütün hayalleri
bir masalın köşesine bırakır
sırf cemre düşüp incinmesin diye
sımsıkı tutarım elinden
bu yüzden mi bahar gelmez
don vurmuş yurduma bilmem
16.03.2017
Silifke
Kayıt Tarihi : 28.8.2018 21:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!