Avare Şiiri - Mehmet Hanifi Aliosmanoğlu

Serde delikanlılık, gönülde aptal gençlik,
Karnım aç, nefis kâfir, hava soğuk, cep delik,
Nisan ayı, nisan ayı! Bu seninki kahpelik,
Ne evinde, ne barkındayım,
İnsem yokuş aşağı, Gülhane Parkı’ndayım.

Yine yağmur çisil çisil, yine yağar usul usul,
Üstüm başım sırılsıklam, üşüyorum ben velhasıl
Ey! Yoksul hayat herşeyinin farkındayım,
İnsem yokuş aşağı, Gülhane Parkı’ndayım.

Hem avare, aylak, işsiz, gönül küskün, yürek sessiz,
Ben tutkulu, sense hissiz.
Ne türkünde, ne şarkındayım,
İnsem yokuş aşağı, Gülhane Parkı’ndayım.

Dumanlı başım, yirmi üç yaşım,
İstanbul gurbet, bense sarhoşum.
Islanmışım, yaşlanmışım,
Sanki hiç genç değil de otuzunda, kırkındayım,
İnsem yokuş aşağı, Gülhane Parkı’ndayım.

Hüzün bir an içinde, gönlüm hicran içinde,
Utanır, sıkılırım insan içinde,
Yarılmış dudaklarım şerha şerha kan içinde,
Ey İstanbul İstanbul! Bir garip çarkındayım,
İnsem yokuş aşağı, Gülhane Parkı’ndayım.