avar Ana Şiiri - Murat Akbaş

Avar ana, Avar ana...
Işık huzmesi gibi köylerde...
Dağ çiçeklerim,
Dağ çiçeklerim diye dolaşıyor...
Analar kızımı da götür Avar ana...
Bizim kızlarda olsun ışık huzmesi,
Aydınlatsın bütün köyleri...
Şefkat ve sabırla at sırtında,
Köyden köye...
Gözlerde ışık...
Gönüllerde umut...
Akıllarda gerçek oldu...
Kızlarımız, bizim kızlarımız;
Sanat okulları ile coştu...
Okuma-yazmayı...
Bilim, sanat ve kültür ile tanıştı...
Cumhuriyetin özgür yurttaşları...
Biçki-nakış,
Çocuk bakımı, ev işleri...
Ninniler, türküler...
Bir de müzik aleti...
Var mı bundan ötesi?
Avar ana, Avar ana...
Elleri öpülesi analarımız...
Hayat sizin ellerinizde şekilleniyor...
Sıdıka Avar analar...
Cumhuriyetimizin anaları neredesiniz?
Köylerde sizi bekleyen kızlarımız...
Araya hasretlik girdi...
Hadi bitsin bu dargınlık,
Bu kendini bilmezlik, aymazlık...
Kırın artık bu görünmez zincirleri...
Bir de utanmadan;
Gözlerimizin içine bakarak,
Evlerimizin içine kadar girdiler...
``Analar ağlamasın diyerek``
Zeytinyağı gibi üste çıkıyorlar...
``Ananı da al git diyorlar``
Gel de ne söyle...
Ama Avar analarımız...
Bize bunları öğretmediler...
Seni bekler nice köy kızı...
Bitsin bu ayrılık...
Hiç ana ile kız ayrı olur mu?