Avans Geçti Şiiri - Özkan Faruk Özkara

Parçalanmış
Yıkık bir hayatın enkazı altında kalmak
Gidişinden sonra beklide olmadık bir şeyin
Olmamış acısını çekmek kadar tuaf
Susuyorum, yorgunum
Kanayan cümlelerimin ardında kalıyorum.
Bir gitme diyemediğimden…
Kendime susuyorum….

“Kendine iyi bak..’’
O kadar zamanı bir cümleye sığdırdın giderken..
Oysa biz, aşkın en güzel örneği iken.
Nasıl odluda bir ayrılığın bir bitişin tekrarı olduk?
Anlatacak çok şey var
Her birine susuyorum şimdilerde
Bu saten sonra
Ne kimseye seni bahsedebilirim
Nede kimse bana ses verir

Devrik cümlelerin öznesi oluyorsun
İsmin ancak beyaz bir kağıda düşüyor.
Seni anlatmaya ne parmaklarım
Nede tutuğum kalemin haddi değil..
Bir hayatın özetini bıraktın zaten isminle..
Şimdilerde yalnızlığımdan başka verecek değerli bir şey yok
Dünyanın en acı gafleti gidenin ardında kalmakmış
Ve en acınacak kişi arta kalan kişinin yalnız olmasıdır

İster istemez özlüyorum seni
Gelişinde gidişin gibi sıkıntılıydı
Dünde kalan her şey bir film şeridi gibi,
Gözümün önünde geçiyor hergün..
Elimden tutup hayata bağlayışın
Yine elimi bıraktıktan sonraki hayatın başlangıcı..
Yaşanılan ve yaşandıkca anılan hergün
Kendini gelecek zaman rivayetinde aratıyor..
Ben hep sen
Sana sustuğum için kaybettim seni..
Kendimi sende bulduğum için
Beklide beni bitmiş bir hayatı alıp,
Tekrardan başlattığın için gittin benden..
İhanetin ardında kalan satırlar
Şimdi biz yokoluyoruz
Ve yok oldukca ben hep seni arıyorum..

Herkes kendi sonunu hazırladı
Sen gittin..
Ben hala yaşıyorum..

Özür dilerim aşkım
Ben senden sonrasını sensiz yaşadığım için..
Şimdi kendine iyi bak
Nasıl olsa ben hep sendeyim..
Kendine iyi bak aşkım..