Avam ile Havas Şiiri - Macit Kuruçay

ölüler katmerli soğudu
İstanbul musallâ taşı
her akşam
sonbaharı topluyor yorgun
iki ayağı iki çukurda bir gübürcü
akça yüreği
akça başı
sorsan elleri sâfî kök hücre
elleri bilim insanı
elleri kansız sedefkâr cerrahbaşı
elleri sadrâzam
elleri bostancıbaşı
gazel üstüne gazel
hey hey
hey anam hey
vuruyor çalıyor süpürgesini öfkesini
kırıyor
düşürüyor
yarınlık dallarını
som son varaklarını
yine tek bir kuş yakalayamadı
beceriksiz çaylak ailesi
dalga geçiyor
yeni yetme güvercinler
enez serçeler
çolpalık gen yâdigârı mı
döl mîrası mı
kediler mîrasyedi
aç karınları
aç karındaşları
kurt yarasına düşmüş kurt kadar aç
yetiştim
sütledim sütümsü canlarını
sildiler
patilerinin tersine
doymuş ağızlarını tel tel bıyıklarını
bitti can âyini
süt arsızı kediler
ama neden bana dalkavukluk etmediler
değil miydim ben onların ziyankâr pâdişahı
kediler kediler
arsız soysuz kediler
çanakçı
kapaklanmış
kapılık
satılık
ciğerci nankör kediler
değil miydim ben onların efsunkâr son pâdişahı

03 Kasım 2017 Cuma