Geceleri ava çıkardık,
Oltasız, ağsız balık avına.
Bir kova, bir kürek
Ve lüküs lambası.
Issız, karanlık bir gece
Berrak, akan derede
Şırıltılarını duyardık suyun.
Çayırların yeşili,
Göğün mavisi,
Dağların heybeti.
Düşünce gölgemiz önümüze,
Korkardık her adımda
Yer kayardı altımızdan
Ve dalardık suya.
Sıra, sıra yan, yana
Ay düşerdi suya
Ay ayaklarımızın altında.
Sonra yokuşuna sürerdik
Balıkları suyun.
Güneş sanırdılar
Işığını lambanın.
Aldanarak düşünce önümüze
Dalardı kürekler suya bir bir
Berrak sular boyanırdı
Kanın al rengine.
Peş peşe, sıra sıra
Bir, iki, üç
Ve daha kaç tane
Alırdık sudan rızkımızı.
Kovaya atılan her balık
Hayata gözlerini
Çırpınarak kapatıp,
Karanlık gecede
Sonsuz uykulara dalardı.
Islak paçalar,
Yorgun gözler,
Kaybolan ay,
İyice ilerleyen
Zifiri karanlık gece.
Dönüş başlarken eve
Gülen yüzler
Ve balık dolu kova.
Kayıt Tarihi : 29.11.2008 23:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!