Ava Giden Avlanır Şiiri - Süleyman Bektaş

Ava Giden Avlanır

I
Gece zifir, hava soğuk,
Kar yağmıştı dünden,
Ağaçlar örtünmüş beyaz yorgan.
Avlanmak bahane,
Hoşlanırım karlı havadan.
Aldım tüfeğimi yanıma,
Vurdum karlı yamaçlara,
Arı kayası, ardıç özü, kar tepesi,
Derken geldim keklik düzüne,
Kar sepeliyor, hava soğuk.
Buz tutmuş keklik oluk.
Üşüdüğümün farkındayım,
Ateş yakmak zorundayım.
Çoban kiyerine geldim.
Çobanlar bırakmış besbelli,
Odun ve çıra aldım,
Birazda çalı topladım.
Ateş yaktım kayanın kovuğuna,
Oturdum ateşin karşısına.
Isındım ellerimden iliklerime,
Direndim Görbeyaz’ın soğuğuna,
Nasılda acıkmışım,
İştahla azığımı çözdüm.
Üç domates bir de somun,
Kuru soğan, çökelek, zeytin,
Domatesi söğüş kestim,
Çökeleği köze bastım,
Birde kuru soğan ezdim.
Var mı böyle güzel lezzet,
Beş yıldızlı lokanta farz et.
Mağaranın duvarında,
Taştan bir oyuk oyulmuş,
Çay malzemeleri konmuş,
Belli ki çobanlar koymuş.
Kor olmuş meşe közünde,
Ben çayı demledim bile,
Bu ne tat, bu ne lezzet,
Nostaljik bir cafe farz et.
Yaslandım köşe taşına,
Ormanı aldım karşıma,
İlhamı çağırdım yanıma,
Kulak verdim doğal yaşama,

II
Yamaçta çam ağaçları,
Şarkı söylüyor saka kuşları,
Tempo tutuyor ardıç kuşları,
Vokal yapıyor keten kuşları,
Halay tutmuş ladinler,
Halay başı sedirler.
Horon teper dişbudak ve gürgenler.
Raks eder hanım elleri,
Şaplak çalar kavak dalları,
Saz çalıyor dertli, dertli,
Mor dağın kınalı kekliği,
Mızrap vurur kınalı eli.
Ardıç ağacından sazı,
Atkuyruğu sazının teli,
Söğüt yaprağı tezenesi,
Türkü söyler aşk nameli.
Bende katıldım şölene,
İlham aldım şiirime,
Böyle yaşadım bu günümü,
Sormayın geliş nedenimi,
Kuşlar getirdi ilhamımı,
Baktım ürkek bakışlara,
Islah ettim vicdanımı,
Ava gitmiştim avlandım.
Deşarj olup eve döndüm.

Süleyman Bektaş
Çağdaşi