Bazen tecrübeli avcılar da hedefi şaşırırlar, yanlış yere atarlar oklarını. Yanılırlar, üzülürler, kaybederler.
Bazen de o hedefe atılan ok, döner avcının kendisini vurur...
Avcı yıkılır, haykırır acıyla ve kalır yaralı, çaresiz.
Çünkü av akıllıdır, görür, tanır, hisseder, bekler zamanını ve onu vuracak avcıyı hedef yapar, kendisini de ok.
Eee hayat bu işte, kimi zaman av, kimi zaman avcı olunur. Unutulmamalıdır ki en büyük avcı biz değiliz, zamandır.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta