Bazen tecrübeli avcılar da hedefi şaşırırlar, yanlış yere atarlar oklarını. Yanılırlar, üzülürler, kaybederler.
Bazen de o hedefe atılan ok, döner avcının kendisini vurur...
Avcı yıkılır, haykırır acıyla ve kalır yaralı, çaresiz.
Çünkü av akıllıdır, görür, tanır, hisseder, bekler zamanını ve onu vuracak avcıyı hedef yapar, kendisini de ok.
Eee hayat bu işte, kimi zaman av, kimi zaman avcı olunur. Unutulmamalıdır ki en büyük avcı biz değiliz, zamandır.
Sokakta karşılaştım.
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.
Devamını Oku
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta