Av Mevsimi Şiiri - Salih Yasav

Hüznünden solar yapraklar
Ağacın şakağında fazlalar
Utancından yağmur yağmaz
Boş kalırsa toprak
Bir fidan köklerini salar

Çiçekler koklanır
Ateşim sönmez korlaşır
Ve insan..
Olgunlaşmak için yaklaşır
Bu bir rüyadır

Çizgiler dolu sırtıma
Bir de mir vursun
İnceyi göndersin
Dönük yüzüm arştan
Her organımda bir kurşun

Beş dahi etmiyor kârın
Olmayın,
Olunca oluyorsunuz mayın
Yolumu mumla
Aydınlatmayın..

Mezbaydı sofralar
Kül kırıntısı lakırdılar
Gönlümden ırakta
Dağılmışlar
Canlıya ağıt yakmışlar

Ve ben bir makaraydım
Kaçarken geri sarıldım
Mevsimin rüzgarına
İstemeden kapıldım
Der netîce
Sûretî morgdayım!