av ile Avcı Şiiri - Ertuğrul Temizyürek

Var olmama sebep olan iraden
Beni bana bıraktı peki neden?
Biliyorum ki vardır
Beni benden daha çok düşünüp
Daha çok seven
Peki, yaptıklarım neden?
Bu merhamet bu şefkat neden?
Yol vardır üstünden gidilen
Bazen altından geçilen
Seçilen tercih edilen
Güzergâhı değişen
Kapatılıp yenisi açılan
Benim yolum bir sen misin?
Değilsem peki neden benimlesin?
Emrini yenen iradene
Kurban olmuşum ben
Emirlere takılıp kalan beyinlere
Karşıyım ben
Ben beni var edene taptım
Yaptığım yanlışlarım
Ve yalvarışlarımın sebebi
Sensiz olmamdır belki
Hasretin dağları bile titretirken
Benim yüreğimdeki bu depremler
Peki neden?
Belki ben senden uzağım
Gerçekte sensin benim tuzağım
Yakalayınca tekrar bırakırsın
Peki neden?
Oysa sen bana benden yakınsın
O zaman bu can
Neden kendini sakınsın
Avcı belli av belli
Senin beni yakalaman
Hoşuna gidiyor belli ki
Peki ya ben?
Beni hiç düşündün mü sevgili?
Bende yakalanmaktan
Hoşlanıyorum belki
Avuçlarında olmaktan
Ama sen her yakalayışında beni
Okşayıp merhametinle
Salıyorsun gökyüzüne geri
Ben yakalanmaktan
Sen bırakmaktan hoşlanıyorsun belli
Peki, ne zaman bitecek bunlar sevgili?
Ben bitsin isterim
Sen başa sararsın geri
Ben sana koşarım
Sen bana koşarsın
Tam bitti hasret derken
Sen beni merhametinle
Tekrar yollarsın
Sen ki iyi bir avcısın
Ava ihtiyacın yok belli
Peki, senin kazancın nerde
Kazandığın nerden belli
Anlaşılan o ki
Merhametini şefkatini göstermek seninki
Avcı ben sana kurban olayım
Bırakma beni burada seninle kalayım
Dursun bedenimde tuzağın
Ben tuzağında durayım
Senden ayrılınca ben
Başka tuzaklardayım
Senin gibi merhametli avcıyı
Nerden bulayım
Bırakma beni ey avcı
Ben kendi tuzağımı kendim kurayım
Ey güzel Yaratan
Ne geçti ki aradan
Beni yine kurtardın tuzaktan
Boşa kurtarırsın beni
Sende bu merhamet varken
Benim gelişim yine yakın
Zaten ben yakalanmaya
Sende bırakmaya alışkınsın
O zaman bıraktım kendimi
Bu oyun böyle sürsün
Sen tamam artık bitti diyene dek