Ruhumdaki kırık bir sandaldan bakıyoruz aşağıya, saçım vuruyor alnımın kıyısına
toplayıp şöyle bir hengameden kurtarırcasına atıyorum bazen sağa, bazen de sola
görüyorum kıyıya vuran biziz, oysa dünya dönüyor boylu boyunca
sektire sektire atıyorum içimdeki çakıl taşlarını, dönüyoruz koya.
Göl kıyısında yoktu Süreya zamanından kalma o güzel, iri memeli kadınlar
o ki bir şanstı, vardı elbet geride kalan geceler ve sabahlar
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Devamını Oku
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta