Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
gurbetin, umudun gariplerin türkücüsü sevgili Şahturna turna sesinize güzel yorumunuza sevgilerimle..)))
Aşkın, umudun, özlemin ozanı Şiar Ağdaşan ustaya ve direncin, solmaz sevgilerin ve mücadele kadın ozanı Aşık Şahturna (Ağdaşan) ki, kadın sanatçı ve ozanlarımızın onuru ve en güzel kadın seslerden Ozan Şah Turna (Şahturna) önderimize en içten sevgi ve muhabbetlerimle...
Ozan Şiar Ağdaşan ve Aşık Şah Turna (Şahturna) üstatlarımız pek çok sanat, kültür etkinliklerini paylaştılar, yüzlerce değerli türkü, şiirlere, yazılara imza attılar. Ankara, Bağrı yara da güzel eserlerinden biridir sevgili Ozan Şiar ve Şahturna mızın. Beraber bedeller ödediler mutlu yarınlar için ŞahTurna ve Ozan Şiar. Sevgili başarılı genç sanatçı ve şairler Şirin Şafak Ağdaşan kardeşleri de öpüyorum, kutluyorum imza attıkları ödüllerini.
Her iki büyük üstatları sevgi, saygıyla anıyorum. Seçkin Kadın halk ozanımız Aşık Şah Turna mızın yaşayan seçkin, ender Ozan olması değer ve anlamını pekiştiriyor. İçli sesleri, güzel besteleri, güçlü kalemleriyle ve makaleleriyle yürekleri ısıtan , karanlıkları aydınlatan muhteşem müzik ve şiirlerinizi öpüyorum Şiar ve Şah turna.Sağlıklarında pek kıymetlerini bilemediğimiz değerlerimizi ancak, dünyadan göçünce anmak durumunda kalıyoruz! Magazin medyasının kirli ortamında, gerçek ışık saçanlar yansıtılmıyorlar maalesef! İsli şöhretler geçicidir. Ama, milyonların gönüllerinde yaşıyorlar, yaşayacaklar ebediyen Ozan Şiar, Aşık Şahturna ve bir çok değerlerimiz.
'İsan gurbette çalıştığı kadar memleketinde çalışmış olsa bu ülke güllük gülüstanlşık olurdu'
Emeğin, umudun, gurbetin ozanı sevgili Şah Turna üstad. Yine içli, özlü yapıt , çağından sorumlu Şah Turna mıza yakışmış her zamanki duyarlılığı ile.
Sevgili üstadımızın bu yapıtında, aslında emeği , üreteni savunduğuı..Hani senin yurdun İşçi derken, insanca yaşamanın asıl yurttaşlık olduğunu güzel dile getirmiş güçlü şiirinde ve turna sesli lirik bestesinde. Ama, kimileri var ki bu derinliği anlamaktan uzak veya salt bir şeyler yazmak, sataşmak ve sloganlara sığınmak adına yazmaları, garezli örtülü niyetlerini ele veriyor. Ki, yıllardır gerek muhteşem eserleri ile, gerekse de ödediği ağır bedelleri ile kendini kanıtlamış seçkin kadın halk ozanımızdır Şah Turnamız. Boş laflara da aldırış etmez bile. Yoğun çalışmaları, üretimleri ve dirençleri, mücadeleleri kanıtıdır!
Dostlara, gurbete, emeye, sılaya sevgi, saygı, selamlar.
Belki yurtlanmadı alınları amma.
Noksanı da olmadı asla, terin toprakta..
Selamlar.
okudum.. dinldim. sevgiler gönderdim memleketsizliğimden.
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta