Attila O’na Söyle! Şiiri - Burcu Bir

Onu uzaklara iten günahım mı?
Ayak sesleri yankılanıyor büyük harflerle
Gidişinin sersemiyim
Bu…
Bu, yine o bildiğim yalnızlık mı?

***

Farzet bir başınayım, karanlık bir tenha da
Ya da düşün düşünebilirsen beni aydınlık mekânlarda
Anlık yanılgılar da, kayıp bir gelecek var avuçlarımda
Siyahın tonlarca ağırlığı üzerimde
Kefenim de siyah olmalı benim, gelinliğim de…

Ey acısı müebbede eş değer yalnızlık
Bilirsin hiç sevemedim seni
Gözyaşlarımı astım,
Seni her gördüğüm de kirpiklerime
Tuğlalarına sıkıştığım mabedim
Gözyaşlarımla dolu,
Ve kederimle…

Aşına aşına falezler açıldı ayak diplerimde
Kızıl kadere bulandı ellerim
Ah Attila neredesin?
Gözüm, gözbebeğim, şairim…
Sen oku şiirlerimi, kederim demlensin
Mezesi olsun gecemin, kadife sesin
Soluk al arada bir, dinlensin nefesin
Sen bu gece esirimsin benim

Şuradan şuraya gidersem namerdim
Çağır gelsin
Görsün halim
Mecalsizim…

Attila, gelinliğim siyah olsun benim…
Pirim, çağır Aysel de gelsin…
Düğünüm olsun bugün,
Söndür kandili
Yıldızlar ihtişamını sürsün
Hüzün halaya dursun
Söyle ona gelsin
Görsün, takatsizim
Gelsin gözlerimi silsin…

Alışkınım da aslında geceye bilirsin
Alışamadım bir türlü şu yalnızlığın kalleşliğine
Kalaşnikof işler mi dersin
Denk gelir mi tam onikisine?
Bab-ı gizim, esrarengizim, çözülmezim
Çözülmezsin…
Ben iyisimi bildiğim yoldan gideyim çıkmazlarıma…

Attila sen gelme, bu yol yol değil
‘Jilet Yiyen Kız’ bekler seni
Benim de sonum cehennem
Söyle döndürsün beni bu dönülmezden
Gelebilirse gelsin
Ürkmesin şehvetimden…

Tamam!
Bırak, gelmezse gelmesin
Onunla ya da onsuz farkı yok artık
Vakit o vakit
İşte gidiyorum ben
Gidiyorum artık!