Atta Gel Şiiri - Kemal Berk

Anaya babaya hadsiz davranan
Her fırsatta yürek yakıp dağlayan
Gözyaşını seller gibi akıtan
Gururunu ayak altı atda gel

Küçücükken ele avca sığmayan
Büyüyünce kaf dağına ulaşan
Anasından babasından utanan
Kibrini yüreğinden atda gel

Efkârlanıp gözyaşını akıtan
Dostu alt edip, düşmanla bir olan
Sofrasına atasını almayan
O kafayı değiştirip Hakk-a gel

Emelimiz iyi insan olmaktır
Amelsizin kendi yürek solmaktır
Atasını elin yanda kovmaktır
Zalimliği pisliklere atta gel

Hiç durmadan gece gündüz zırlayan
Azgınlaşıp köpek gibi hırlayan
Koltuğunda atasına havlayan
Nefretini şeytanlara atta gel

Atasını orda burda horlayan
Yol boyunca yürümekten utanan
Atam diye söylemekten kaçınan
Hainliği çöplüklerde atda gel

Karnı değil gözü bir kez doymayan
Atasına lokmaları saydıran
Hakk, cenneti analara baglayan
İmansız yüreği çöpe atta da gel.

Hayat boyu el altında okşanan
Her yaşında peşlerinde koşturan
Kül'özünün yürekleri çosturan
Hakk emrine adımını atta gel

Kemal'eren/Kemal Berk