Atsız'ım Şiiri - Semih Özdemir

Atsız'ım!
Çelik kollarımız tutmaz oldu,
Şu hayatımız kumar oldu,
Damarımızdaki kan bize zehir oldu,
Ercesine ölmek hayal oldu.

Atsız'ım!
Şakaklarımıza kar yağdı,
Avuçlarımız kor ile yandı,
Yiğidimiz düştü cansız kaldı,
Balamız büyüdü 'Adsız' kaldı.

Atsız'ım!
Irkıma yurtlar dar geldi,
Dağları eritmek zor geldi,
Tek varlığımız kemikti,etti,
Bozkurtlar da bizi terk etti.