Atsız'a Şiiri - Halit Pürmelal

Bugüne mahsus değil gurbete yollanışım
Arkama baktığımda solgun bir gölge tek iz
İlk kez değil; bu yolda köpeklere yoldaşım
Var mı dünyada söyle, benden daha kimsesiz

Unuttum acısını çoktan yanıklarımın
Ordulara ne gerek! Kan çekildi damardan
Dost dedim adlarına eski sanıklarımın
Kaybettim hatıramı, yenik çıktım kumardan

Yüreğim yufka lakin var mı aşmadığım yol
Tanrı Dağı gölgemi saklayan hayal oldu
Gel, köpeksen de sen gel, bu kez de sen yoldaş ol
Zira dost dediklerim kaltaklarla kayboldu

Bıraktım düşünmeyi hayal bile imkansız
Biter dediğim yolun, sonu mezarmış meğer
Heyhat! Ben aldanmışım, ölümden de zamansız
Kurduğum hayallerim kuyum kazarmış meğer

Doğunun rüzgarları ısındı bir zamandır
Gece güneş gündüz de yıldızlarla arkadaş
Arzularım nihayet apacı bir hüsrandır
Saray enkazlarında git dilek diye uğraş

O enkazda bulunca ruhsuzlaşan milleti
Artık başım yukarı bir daha kalkmayacak
Biz sustuysak da Kürşad görünce bu zilleti
Defol git oğlum Atsız, lanet olsun diyecek...

Not: Sayın H.N.Atsız'ın Yolların Sonu adlı şiirine cevaben yazılmıştır.