Atsız'a Ağıt Şiiri - Yaşar Ünal

Aşılmaz yollarda dosdoğru yürüdün,
Yel oldun, estin, gönülleri bürüdün,
Kırk asırlık bir çınar gibi kurudun,
Şimdi mezarında rahat uyu Atsız.

Dediklerini tarttık, seni ata bildik,
Saçtığın ışıkla yolumuzu bulduk,
Erenlerin ceminde adını sorduk,
Cümle erenler senden râzıdır Atsız.

Bir ömür çekmeyle anca bitti çile,
Şerefini satmadan paraya pula,
Kulluk da etmeden itten geri kula,
Kahraman erler gibi nâm saldın Atsız

Koydular seni bir tabuta ölmeden,
Yetmiş yıl bir defa gün yüzü görmeden,
Özlediğin Kızıl Elma'na varmadan,
Kara toprak seni bizden aldı Atsız.

Bir nâmert, bir salağın aklını çeler,
Eline kalem verir, üstüne salar,
Yılan sürünür, kartal yüksekten uçar,
Eriştiğin katları bilmezler Atsız.

Görmemişti musalla böyle bir eri,
İlbeyi diz vurup yarsa yağız yeri,
Sensiz erlik makamı kaldı hep yarı,
Terk-i diyâr edişin nedendir Atsız?

24.07.19