Tanrıdağ doruğunda bir doru tay
Kişniyor, Kür Şad diyor.
Yelesine sarılmış da Katun Ay
Bozkurtlara el ediyor.
Çerilere yön veren,
Mızrak atıp, yay geren...
Kara budundan bir ceren
Kür Şad’ları seviyor.
Doğuran Urungu’yu
Kür Şad’ların konçuyu...
Gönlüne Çu suyu
Esriten tütsü veriyor.
Konçuyların doğurduğu yiğitler
Ölüme gider, birer birer.
Saray basan kırk er
Tanrı katını biliyor.
Atsız, Türklüğün şah damarı,
Bozkurtların pîri hey! ...
Şehir şehir, oba oba, köy köy...
Türklük sana geliyor.
Kayıt Tarihi : 10.6.2008 12:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)