Atomik çukur Şiiri - Muhammed Uzun

Şürtüşüyor geçmişim benliğim le
Var ettiği şeye sahiplenme çabası
Değil ki ama
Değil ki desemde tertemiz değil benliğim
Perçimlerini hissettiriyor
Sızılı anımsamayla
Farklı edimlerle doluyor
uzaklaşırım biliyorum
Sabah güneşini serin havayla üşütüyorum
Öğle güneşini çorak toprakların yarıklarına gizliyorum
Yerden fışkıran parıltılar
Sabahı kesen buz parçaları.
Gücümü atomik boşluk tan alıyorum
Zahiri varlığın gezingen yerinden
Batılın olağan gerçeğin efsunlaştığı yerden
Küçük sihirlerim var benim
Düşsel sihirlerim
Vehmimin sanatsal köşesi
Cüzi yazgı alanım
Rengarenk şatolarım
Kapısız saydam duvarlarım
Yürüyorum işte yazgılı günler içinde
Harfleri takip ediyorum biliyorum bunu
İtici gücüm imbatımla yol alıyorum
Kim karşı koyabilir ki
Koyamaz biliyorum
O yüzden durmadan yürüyorum
Halk ağzıyla doğuyorum
Küçük yumru gibi bir ağız
Türlü türlü ekinlerin yaşam çukurları
Yerleşir tutunur yeşerir
Gürleşir görkemli gövdesiyle
Latifelerde bulunurlar
Türlü meyveler ve kozalaklar
Harman suyu hadi konuştur bizi