Varlığımız tesadüf, milyonarca yıl önce,
Bir maymunduk belkide bu dünyaya gelince,
Zeka nasıl oluştu, bilimsel bir bilmece,
Çözülememiş hala,Atom denen mucize.
Nötron ile Proton bir çekirdek içinde,
Hiç durmadan dönerler,akıl almaz biçimde,
Sahip olmuş bilmeden,NÜKLEER denen güce,
İnanması zor değil, tesadüf bu sadece.
Bir haraketle olur, renk dediğimiz defile,
Şavkı ile Güneşin bir oyunu sadece
Atomlardan oluştuk bizde sahipiz bu güce
İnanmamak imkansız, gerçekleri bilince,
Sadece bir maddeyiz, Mana girmesin söze!
İnsan olman bir şanstı, Sor istersen Darwin’e
Konuşan bir hayvansın, bu öğretiye göre,
İnandınmı yoksa sen, bu inanılmaz tezvire.
Atom içinde farklı, zaman denen dönence,
Uzayda farklı geçer, hesapla istersen sende,
Hiçbir hacmi olmayan, noktasın bu evrende!
İlahi bir düzen var,Evren denen bu evde.
Kayıt Tarihi : 24.1.2008 10:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Düşünün ki, atomların çeşitli biçimlerde biraraya gelmesiyle oluşan bir insan, dünyaya geliyor, atomlarla besleniyor, büyüyor. Sonra atomlardan oluşan bir binada atomlardan oluşan kitapları okuyor. Sonra eline atomlardan oluşan ve üzerinde atom mühendisi yazılı bir diploma veriyorlar. Ama sonra o çıkıp, `bu atomlar şuursuzdur ve içlerindeki olağanüstü sistem de tesadüfen oluşmuştur` gibi konuşmalar yapabiliyor. Eğer böyleyse, kendisi bu konuşmayı yapacak şuuru, iradeyi ve zekayı nereden alıyor?
TÜM YORUMLAR (1)