Bu kara kışı atlatır mı dersin yüreklerimiz.
Geceleri dalar mıyız uykuya serin damlarda.
Nedir sendeki bu endam, bu neşe, bu his ?
Arar mıyız seni dizilmiş yıldızlarda yahut ırmaklarda.
Bilmiyor bu insanlar sendeki eşsiz daveti
Görmüyorlar yüreğindeki hukuku, adaleti.
Vermesen de hastalarına ilaçları verme
Odaların yanından geçsen bulurlar
Huzuru ve unuturlar hastalığı, laneti.
Sende yaşar ümitler, yatar kapında umutlar.
Kocaman bir ömür sığışmak ister eksenine
Koyarak başını dizlerine, uyutulacaklarım,
Dünyaları sererek önüne yaşatacaklarım var
Ve hissediyorum Bedriye.
Senin kendine ait atmosferin var.
Kayıt Tarihi : 22.8.2022 18:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!