Atmışlı Yıllar Şiiri - Uğur Musab Şahin

Ne dededen, ne nineden şefkat gördük.
Ne ana, ne baba merhametiyle büyüdük.
Kardeş kavgası elti, görümce didişmesi.
Evde çamaşır, çeşmede su cebelleşmesi.

Harman yerinde, hayallerimizi savururduk
Kimimiz doktor, kimimiz de avukat olurduk.
Mühendis, mimar, öğretmen olacağız derdik
Sonra ağlanacak halimize, birde gülerdik.

Tarlada sınır, çayırda sığır, işlerimiz ağır
İşine gelmeyen duymazdı, durma bağır.
Saç saça, baş başa, teyze hala dövüşmesi
Dağda çoban, bağda ırgat ağa güreşmesi.

Bizim nesil böyle büyüdü öfke, husumet
Bir tarafta fakirlik, diğer yanda hezimet.
Öz güvenimizi kaybettik ve öz benliğimizi
Sevmeyi, sevilmeyi, ağlayıp, gülmemizi.

Çocuk denecek yaşta evlendik, evlendirildik
Ne sevmeyi bildik, ne sevdiğimizle evlendik.
Yüz akçe, on sığır, başlıkla nevrimiz döndü
Belimiz büküldü, ocağımız yanmadan söndü.

Ellerimiz nasır bağladı, topuklarımız yarıldı.
Sonra köyümüzden, gençler bir bir dağıldı.
Ya Almanya, ya şehre göçtüler atmışlı yıllar
Nice kapılara kilit vuruldu, söndü ocaklar.
2023