Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Adı aşktır,
Adı sevda,
Öyle bir sarar ki kurtulamazsın,
Koşar adımlarla uzaklaşmak istersin adımların hep geri çeker Gidemezsin,
Hastalık gibi kana karışır,
Aldığın her nefeste havaya karışır, ele ayağa bulaşır,
Yine de insana en fazla aşk yakışır.
Nimet ÖNER
İbrahim Bey emeğinize sağlık, sevgi ve selamlarımla.
ibrahim bey,
yine sevgi , özlem . hasret ve sevdayı güzelce ifade eden bir çalışma olmuş....değerli dostlarda farklı güzellikler katmışlar ...yüreklerine sağlık....sağ olsunlar....anlamlı ve değerli çalışmanızı yürekten selamlıyorum....başarınızın devamını diliyorum.......ilhamınız sonsuz.... kaleminiz tükenmez olsun......
şiire ve şairine saygılarımı sunuyorum.....
Mükemmel! Çok beğenerek okudum hocam. Kafiyeler çok iyi. Tema, anlam ve anlatım fevkalade. Kutluyorum gönülden.
Ne güzel dizeler, kutlarım hocam..
Yar’dan ayrılalı sanma gülmüşüm
Ah ile vah ile derdi bulmuşum
Yüreği yaralı bülbül olmuşum
Ötmek istesemde ötemiyorum
Halimi görenler mutluyum sanar
Yarim gitti bilmem ne zaman döner
Hasretle ciğerim dumansız yanar
Tütmek istesemde tütemiyorum
Gönül evim döndü yırtık çadıra
Ağlaya ağlaya ettim idare
Suçlu sensin deyip kara kadere
Çatmak istesemde çatamıyorum
O benden giderken yüreğim söktü
Ardından gözlerim yaşları döktü
Hasret ağır gardaş böğrüme çöktü
İtmek istesemde itemiyorum..............Ali Şahin (Elbistanlı)
Değerli kardeşim okadar harika bir şiir yazmışsınki kendimi kaptırdım kusura bakma dörtlük sayısı fazla oldu neyapıyım silemedim eğer böyle nacizhane dörtlüklerimi kabul edersen sevinirim mükembel bir yürek sesin var helal olsun sevgilerimle yürekten kutlarım...
yüreğime yazdım seni
bende buldum inan seni
sevgiyle aşk ile seni
seni sende buldum güzel
bu aşk böyle bitmez güzel.......sevgiyle özlemle beslenen ömrüne bereket üstadım sevgilerimle
Hani mısralar vardır okurken alır da insanı o sevgiliye götürür veya sevgiliyi alıp da sana getirir; İşte bu mısralar alıp beni nerelere götürdü. Ne yollar ne yıllar kat ettirdi bana...
Her şiirde olduğu gibi, bu şiirde de güftesini bekleyen musikiyi duyar gibi oldum ve eminim ki bu güzel şiirde bestelenecektir.
Şiiri ve şiir yüreğini kutluyorum Kardeşim.
Selam ve Saygımla...++
Eridim tükendim, bak azar azar
Azrail canımı alsa ne yazar
kalbimin üstüne, kazdın bir mezar
Yatmak istesemde yatamıyorum.
Şiirinizi baştan sona haz alarak ve keyifle okudum...Bu anlamlı dizeleri yazan maharetli kalemi gönülden kutluyorum...Kaleminiz daim,ilhamınız bol,ömrünüz uzun olsun...Tebrikler...
Anlamlı özlü ve güzeldi..
Kutluyorum güzel yürek sesinizi..
Tam puanımla..
Saygı ve Selamlarımla..
şarkı formatındaki hüzün şiirinizi beğeniyle okudum.
tebrik ediyorum.
Bu şiir ile ilgili 41 tane yorum bulunmakta