Atlılar Şiiri - Mirzan Şahin

Şafaktan gür sadalarla atlılar geçiyor
Bir nehir iniyor önlerine mor serpintilerle
Bir yol uzanıyor ufuktan sarkmış
Toz dumana bürünmüş o kızıl çizgi
Sanki bir rüya görüyorum

Dağ sırtlarından gölgeler vuruyor
Kamçılar yükseliyor, kamçılar iniyor
Dört nala geçiyor güneşin altından
Kayıyor bir yıldız gibi asumana
Kopan bir çığ gibi ses geliyor
Yıkılıyor tüm haybetiyle semalar
Sanki güneşe yol alıyorlar

Atlılar son kez geçti ufuktan
Yüreğimde bir imlik düğümleniyor
Dem dem düşüyor ızdırap şimdi
Nal sesleriyle halay çeken hayaller
Buz tutmuş diyarlarda bilmem neyler

Vadiler kıraç, çocuklar yetim
Feyz semaveri güz yaprakları gibi
Yağmurlar durulmuş, yağmurlar kuru
Uzun oldu çöllerde su arayalı
Zifirat içinde yorgundur gözler
Atlılar görünmez artık